زانو، محور اصلی حرکت ما در زندگی است؛ از اولین قدم‌های کودکی تا گام‌های استوار در طول سالیان. گاهی یک درد خفیف پس از پیاده‌روی، یا صدایی کوچک هنگام خم و راست کردن پا، می‌تواند اولین نشانه از یک چالش بزرگتر به نام آرتروز زانو یا استئوآرتریت باشد. این عارضه، که با فرسایش تدریجی غضروف مفصلی همراه است، می‌تواند کیفیت زندگی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد که خوشبختانه در این مقاله راه‌های پیشگیری از آرتروز زانو بررسی و به شما عزیزان معرفی خواهد شد.
اما خبر خوب این است که سرنوشت زانوهای شما از پیش تعیین‌شده نیست. علم پزشکی نشان داده است که با اقدامات هوشمندانه و آگاهانه، می‌توان به طور چشمگیری از بروز این بیماری پیشگیری کرد یا روند پیشرفت آن را کند نمود. این مقاله، یک نقشه راه علمی و در عین حال قابل فهم برای همگان است. ما در آی آر مای شاپ به شما نشان خواهیم داد که چگونه با راهکارهای عملی، از این سرمایه گران‌بهای بدن خود محافظت کرده و از حرکت آزادانه در تمام مراحل زندگی لذت ببرید.
آرتروز زانو به زبان ساده چیست؟
تصور کنید در انتهای دو استخوان اصلی زانوی شما (استخوان ران و ساق پا)، یک بالشتک نرم، لغزنده و بسیار مقاوم به نام غضروف قرار دارد. وظیفه این غضروف، درست مانند یک کمک‌فنر پیشرفته، جذب ضربات و ایجاد سطحی صاف برای حرکت روان مفصل است. به لطف این غضروف، شما می‌توانید بدون درد و اصطکاک، زانوی خود را خم کنید، بدوید و راه بروید.
آرتروز زمانی اتفاق می‌افتد که این غضروف محافظ، به تدریج دچار فرسایش، نازک شدن و تخریب می‌شود. با از بین رفتن این بالشتک طبیعی، استخوان‌ها به یکدیگر نزدیک‌تر شده و ممکن است روی هم ساییده شوند. این فرآیند منجر به بروز علائم اصلی بیماری می‌شود:
- درد زانو: که معمولاً با فعالیت بیشتر شده و با استراحت تسکین می‌یابد.
- سفتی یا خشکی مفصل: به خصوص هنگام صبح یا پس از مدتی بی‌حرکتی.
- تورم و التهاب: گاهی اوقات مایع اضافی در مفصل جمع شده و باعث ورم می‌شود.
- کاهش دامنه حرکتی: ممکن است خم و راست کردن کامل زانو دشوار شود.
- صدای تق‌تق یا ساییدگی (کریپتوس): که هنگام حرکت مفصل شنیده می‌شود.
درک این فرآیند، اولین قدم برای مقابله هوشمندانه با آن است. زیرا اکنون می‌دانیم که هدف اصلی ما در پیشگیری، محافظت از همین غضروف حیاتی است.
چرا پیشگیری از درمان مهم‌تر است؟
در دنیای پزشکی، همواره تاکید بر این اصل طلایی است که «پیشگیری بهتر از درمان است»، و این اصل در مورد پیشگیری از آرتروز زانو اهمیتی دوچندان دارد. غضروف مفصلی، بافتی منحصربه‌فرد است که توانایی بازسازی و ترمیم خودبه‌خودی بسیار محدودی دارد. این یعنی غضروفی که از دست می‌رود، به راحتی جایگزین نخواهد شد. بنابراین، تمام تلاش ما باید معطوف به حفظ آن چیزی باشد که داریم.
دلایل کلیدی اهمیت پیشگیری عبارتند از:
- حفظ کیفیت زندگی: پیشگیری به شما اجازه می‌دهد تا بدون درد و محدودیت، به فعالیت‌های مورد علاقه خود مانند پیاده‌روی، سفر، بازی با نوه‌ها و ورزش ادامه دهید. این یعنی حفظ استقلال و شادابی در طول زندگی.
- اجتناب از درد مزمن: آرتروز می‌تواند منجر به دردهای دائمی شود که نه تنها بر جسم، بلکه بر روحیه و روان فرد نیز تأثیر منفی می‌گذارد.
- دوری از درمان‌های پیچیده و جراحی: با اینکه علم پزشکی پیشرفت‌های شگرفی در درمان آرتروز، از جمله جراحی تعویض مفصل زانو، داشته است، اما هر درمانی با عوارض، هزینه‌ها و دوره نقاهت خاص خود همراه است. بهترین جراحی، جراحی است که هرگز به آن نیاز پیدا نکنید.
- ساده و کم‌هزینه بودن: راهکارهای پیشگیرانه مانند کنترل وزن، ورزش منظم و تغذیه سالم، در مقایسه با هزینه‌های سنگین داروها، فیزیوتراپی‌های طولانی‌مدت و جراحی، بسیار کم‌هزینه‌تر و در دسترس‌تر هستند.
در حقیقت، پیشگیری یک سرمایه‌گذاری هوشمندانه برای آینده‌ای است که در آن، زانوهای شما به جای آنکه منشأ درد و ناتوانی باشند، منبع قدرت و حرکت شما باقی می‌مانند و دیگر نیازی به درمان آرتروز زانو نیست.
نکات طلایی پیشگیری از آرتروز زانو
محافظت از زانوها یک اقدام پیچیده و دست‌نیافتنی نیست. این مهم بر پایه‌ی چند اصل علمی و قدرتمند استوار است که ما آن‌ها را «ستون‌های طلایی پیشگیری» می‌نامیم. با تمرکز بر این ستون‌ها، شما می‌توانید یک سپر دفاعی مستحکم در برابر فرسایش مفاصل خود ایجاد کنید.
مطالعه بیشتر: آیا نشستن روی زانو برای سلامت زانو مفید است یا مضر؟
۱٫ کنترل وزن؛ اولین و موثرترین گام
اگر قرار باشد تنها یک عامل را به عنوان مهم‌ترین فاکتور در سلامت زانوها معرفی کنیم، آن عامل کنترل وزن است. زانوهای شما در هر قدم، فشاری چند برابر وزن بدن شما را تحمل می‌کنند.
برای درک بهتر، این مثال را در نظر بگیرید: تحقیقات علمی نشان داده‌اند که به ازای هر ۱ کیلوگرم اضافه وزن در بدن، زانوهای شما هنگام راه رفتن فشاری معادل ۳ تا ۴ کیلوگرم بیشتر را تحمل می‌کنند. این فشار هنگام بالا رفتن از پله یا دویدن حتی بیشتر هم می‌شود. تصور کنید یک کوله‌پشتی سنگین را در تمام طول روز و برای سال‌های متمادی بر دوش زانوهای خود حمل می‌کنید؛ نتیجه‌ی آن، فرسایشی سریع‌تر و تخریبی زودرس برای غضروف‌ها خواهد بود.
بنابراین، کاهش وزن اضافی، موثرترین راه برای کاستن از این بار مضاعف و ویرانگر است. حتی کاهش وزن اندک (مثلاً ۵ تا ۱۰ درصد از وزن کل بدن) می‌تواند به شکل چشمگیری درد زانو را کاهش داده و ریسک پیشرفت آرتروز زانو را به نصف تقلیل دهد.
کنترل وزن به معنای رژیم‌های غذایی سخت و طاقت‌فرسا نیست، بلکه به معنای ایجاد تغییراتی پایدار و سالم در سبک زندگی و عادات غذایی است که در بخش‌های بعدی به آن خواهیم پرداخت. به خاطر داشته باشید، سبک‌تر بودن، بزرگترین لطفی است که می‌توانید در حق زانوهای خود انجام دهید.
۲٫ ورزش های مناسب؛ ساخت یک زانوبند طبیعی برای بدن
بسیاری به اشتباه تصور می‌کنند که برای محافظت از زانو باید از حرکت دوری کرد. در حالی که عکس این موضوع صادق است: حرکت صحیح، داروی زانو است. عضلات اطراف زانوی شما، به ویژه عضلات ران، مانند یک زانوبند طبیعی و هوشمند عمل می‌کنند. هرچه این عضلات قوی‌تر و هماهنگ‌تر باشند، فشار و ضربات کمتری مستقیماً به مفصل و غضروف شما وارد می‌شود. هدف از ورزش برای آرتروز زانو، تقویت این سیستم حمایتی بدون آسیب رساندن به مفصل است. این رویکرد بر سه پایه استوار است:
تقویت عضلات مهم اطراف زانو
عضلات اصلی که از زانوی شما محافظت می‌کنند، عضله چهارسر ران در جلوی ران و عضلات همسترینگ در پشت آن هستند. این عضلات مانند طناب‌های راهنمایی عمل می‌کنند که کشکک زانو را در مسیر صحیح خود نگه داشته و بخش زیادی از فشارهای روزمره را از روی مفصل برمی‌دارند. ضعف این عضلات، به خصوص عضله چهارسر ران، یکی از بزرگترین عوامل خطر برای پیشرفت آرتروز زانو است. ورزش‌های تقویتی هدفمند و کنترل‌شده، بدون ایجاد فشار زیاد بر مفصل، می‌تواند این عضلات را به بهترین شکل تقویت کند.
تمرینات هوازی
ورزش‌های هوازی برای سلامت قلب، کنترل وزن و بهبود روحیه و حتی برای پیشگیری از آرتروز زانو ضروری است. اما برای سلامت زانو، نوع این فعالیت اهمیت دارد. ورزش‌های کم‌فشار به ورزش‌هایی گفته می‌شود که در آن‌ها، هر دو پا به صورت همزمان از روی زمین بلند نمی‌شوند و ضربه شدیدی به مفاصل وارد نمی‌گردد. این ورزش‌ها جریان خون به مفاصل را افزایش داده و به تغذیه بهتر غضروف کمک می‌کنند. بهترین گزینه‌ها عبارتند از:
- شنا و راه رفتن در آب (آب‌درمانی): آب وزن بدن را خنثی کرده و به شما اجازه می‌دهد مفاصل خود را بدون تحمل فشار، تقویت کنید.
- دوچرخه‌سواری (ثابت یا متحرک): یک حرکت روان و دایره‌ای که عضلات ران را به خوبی تقویت می‌کند.
- پیاده‌روی روی سطوح صاف و نرم: یک فعالیت در دسترس و بسیار مفید.
- دستگاه الپتیکال (اسکی فضایی): شبیه‌ساز دویدن بدون ضربه.
افزایش انعطاف پذیری و دامنه حرکتی
یک مفصل سالم، مفصلی است که بتواند به راحتی و به طور کامل در دامنه طبیعی خود حرکت کند. سفتی و خشکی مفصل باعث می‌شود فشارها به صورت نامتوازن روی سطح غضروف توزیع شوند و این امر فرسایش را تسریع می‌کند. انجام حرکات کششی ملایم برای عضلات همسترینگ، چهارسر ران و عضلات ساق پا، به حفظ انعطاف‌پذیری کمک کرده و به زانوی شما اجازه می‌دهد تا آزادانه و روان حرکت کند.
۳٫ تغذیه ضدالتهاب؛ سوخت‌رسانی به مفاصل
غذایی که می‌خورید می‌تواند همانند یک دارو، به کاهش التهاب در بدن کمک کند یا برعکس، مانند بنزین روی آتش، آن را شعله‌ورتر سازد. فرآیند آرتروز زانو با درجاتی از التهاب همراه است که باعث درد و تخریب بیشتر غضروف می‌شود. اتخاذ یک رژیم غذایی ضدالتهابی، یک استراتژی قدرتمند برای آرام کردن این التهاب از درون بدن است.
برای سوخت‌رسانی صحیح به مفاصل خود، بر موارد زیر تمرکز کنید:
- اسیدهای چرب امگا-۳: این چربی‌های سالم که به وفور در ماهی‌های چرب آب‌های سرد (مانند سالمون و ساردین)، گردو و بذر کتان یافت می‌شوند، دارای خواص ضدالتهابی بسیار قوی هستند.
- آنتی‌اکسیدان‌ها: این مواد از سلول‌های بدن، از جمله سلول‌های غضروفی، در برابر آسیب‌های محیطی محافظت می‌کنند. منابع غنی از آنتی‌اکسیدان شامل انواع میوه‌های رنگی (مانند توت‌ها و گیلاس)، سبزیجات برگ‌دار تیره (مانند اسفناج و کلم‌پیچ) و سایر سبزیجات رنگی (مانند فلفل دلمه‌ای و کلم بروکلی) است.
- ادویه‌های مفید: ترکیباتی مانند کورکومین در زردچوبه و جینجرول در زنجبیل، از قدیم به عنوان عوامل طبیعی ضدالتهاب شناخته شده‌اند.
- ویتامین D و کلسیم: مصرف ویتامین برای زانو درد ضروریست. این دو برای سلامت و استحکام استخوان‌های زیرین غضروف ضروری هستند. استخوان قوی‌تر، تکیه‌گاه بهتری برای غضروف فراهم می‌کند.
- نوشیدن آب کافی: غضروف مفصلی درصد بالایی از آب تشکیل شده است. هیدراته نگه داشتن بدن برای حفظ خاصیت ارتجاعی و لغزندگی آن حیاتی است.
در مقابل، مصرف بیش از حد غذاهای فرآوری‌شده، قندهای ساده و چربی‌های اشباع‌شده می‌تواند سطح التهاب در بدن را افزایش دهد و برای سلامت مفاصل مضر باشد.
۴٫ پیشگیری از آسیب؛ محافظت از زانوها
یک آسیب‌دیدگی شدید در زانو، مانند پارگی رباط‌ها یا شکستگی‌های مفصلی، می‌تواند فرآیند فرسایش غضروف را تا سال‌ها بعد تسریع کند و فرد را مستعد ابتلا به آرتروز زانو در سنین پایین‌تر نماید. بنابراین، محافظت از زانوها در برابر صدمات ناگهانی، بخش مهمی از استراتژی پیشگیری است. این محافظت تنها مختص ورزشکاران حرفه‌ای نیست، بلکه شامل تمام فعالیت‌های روزمره می‌شود.
برای پیشگیری از آسیب به این نکات توجه کنید:
- تکنیک صحیح را بیاموزید: چه در حال ورزش کردن هستید و چه در حال جابجا کردن یک وسیله سنگین، یادگیری فرم صحیح انجام حرکت، فشار را از روی مفاصل شما برداشته و به عضلات منتقل می‌کند.
- بدن خود را آماده کنید: همیشه قبل از شروع فعالیت ورزشی، بدن خود را با حرکات دینامیک و نرمشی گرم کرده و پس از اتمام، با حرکات کششی ایستا آن را سرد کنید. یک عضله‌ی گرم و منعطف، کمتر در معرض کشیدگی و پارگی قرار می‌گیرد.
- کفش مناسب بپوشید: کفش شما، اولین سطح تماس شما با زمین و یکی از مهم‌ترین ضربه‌گیرها است. از کفش مناسب برای هر فعالیت (مثلاً کفش مخصوص دویدن برای دویدن) استفاده کنید و کفش‌های فرسوده را به موقع تعویض نمایید.
- به بدن خود گوش دهید: درد یک علامت هشدار است، نه یک چالش. اگر هنگام فعالیتی احساس درد کردید، متوقف شوید. ادامه داد‌ن فعالیت همراه با درد می‌تواند یک آسیب جزئی را به یک مشکل جدی تبدیل کند. استراحت کافی و ریکاوری، بخشی از برنامه تمرینی هوشمندانه است.
۵٫ اصلاح سبک زندگی و ارگونومی؛ تغییرات کوچک، نتایج بزرگ
فشارهای مکرر و طولانی‌مدت، حتی اگر خفیف باشند، در طول سالیان می‌توانند اثر تخریبی قابل توجهی بر غضروف زانو بگذارند. اصلاح سبک زندگی و توجه به ارگونومی (علم هماهنگ‌سازی انسان با محیط کار و زندگی) به معنای کاهش این فشارهای مداوم است.
- از یک وضعیت ثابت بپرهیزید: نشستن یا ایستادن برای ساعت‌های طولانی، جریان خون به مفاصل را کاهش داده و باعث سفتی و فشار نامتوازن می‌شود. اگر شغل شما ایجاب می‌کند که زیاد بنشینید، سعی کنید هر ۳۰ دقیقه یکبار بلند شده، راه بروید و حرکات کششی انجام دهید.
- وضعیت بدنی صحیح: هنگام نشستن، کف پاها را صاف روی زمین قرار دهید و زانوها را در زاویه ۹۰ درجه نگه دارید. هنگام ایستادن، وزن خود را به طور مساوی روی هر دو پا تقسیم کنید.
- صحیح بلند کردن اجسام: برای بلند کردن یک جسم از روی زمین، هرگز از کمر خم نشوید. به زانوهای خود نزدیک شوید، آن‌ها را خم کرده و با استفاده از قدرت عضلات پا، جسم را بلند کنید.
- محیط خود را ایمن کنید: استفاده از پله‌های استاندارد، حذف موانع از مسیر راه رفتن در خانه و استفاده از نور کافی می‌تواند از زمین خوردن‌های ناگهانی و آسیب به زانو جلوگیری کند.
این تغییرات کوچک، وقتی به یک عادت روزمره تبدیل شوند، در بلندمدت تأثیر بزرگی بر سلامت زانوهای شما خواهند گذاشت.
شرایط آرتروز در سنین و افراد مختلف
نکات های طلایی که بررسی کردیم، برای همگان کاربرد دارند. اما شدت و تمرکز بر هرکدام از این ستون‌ها می‌تواند بستـه به سن، سطح فعالیت و شرایط شما متفاوت باشد. در این بخش، راهکارها را برای گروه‌های مختلف شخصی‌سازی می‌کنیم تا شما بتوانید بهترین نقشه راه را برای خود ترسیم کنید.
اگر ورزشکار و جوان هستید
در این دوران، زانوهای شما در اوج قدرت خود قرار دارند، اما بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر آسیب‌های حاد و فشارهای ناشی از استفاده بیش از حد (Overuse) هستند. هدف اصلی شما باید «بهینه‌سازی عملکرد» و «حداقل‌سازی ریسک» باشد. مقاله پیشنهادی: زانو درد کودکان.
- تکنیک بر قدرت ارجح است: قبل از آنکه وزنه‌ها را سنگین‌تر یا سرعت دویدن را بیشتر کنید، از صحیح بودن فرم اجرای حرکت خود توسط یک مربی یا فیزیوتراپیست مطمئن شوید.
- تمرینات ترکیبی (Cross-training) را جدی بگیرید: اگر فقط یک نوع ورزش انجام می‌دهید (مثلاً فوتبال یا دویدن)، عضلات و مفاصل خاصی را تحت فشار مکرر قرار می‌دهید. با گنجاندن ورزش‌های دیگری مانند شنا یا دوچرخه‌سواری در برنامه خود، به این گروه‌های عضلانی استراحت داده و در عین حال آمادگی جسمانی خود را حفظ می‌کنید.
- به ریکاوری اهمیت دهید: ریکاوری به اندازه خود تمرین مهم است. خواب کافی، تغذیه مناسب پس از تمرین و روزهای استراحت فعال، به بدن شما اجازه بازسازی و قوی‌تر شدن می‌دهد.
- آسیب‌های جزئی را نادیده نگیرید: یک درد یا ورم کوچک را به امید “خوب شدن خود به خود” رها نکنید. رسیدگی به موقع به آسیب‌های جزئی، از تبدیل شدن آن‌ها به مشکلات مزمن و زمینه‌ساز آرتروز زانو جلوگیری می‌کند.
در میانسالی نگران آینده زانوهای خود هستید
این دوره از زندگی، یک نقطه عطف حیاتی برای سلامت زانوهای شماست. شاید اولین دردهای خفیف را تجربه کرده باشید، یا با دیدن سابقه خانوادگی، نگران آینده شده‌اید. خبر خوب این است که اکنون بهترین زمان برای اقدام و ایجاد تغییرات پایدار است. تمرکز شما باید بر کاهش بار و افزایش توان زانوها باشد.
- کنترل وزن را در اولویت اول قرار دهید: اگر در دهه‌های گذشته دچار اضافه وزن شده‌اید، اکنون زمان آن است که این موضوع را جدی بگیرید. همانطور که گفتیم، این موثرترین کاری است که می‌توانید برای کاهش فشار روزانه از روی غضروف‌ها انجام دهید.
- از ورزش‌های پربرخورد اجتناب کنید: اگر عادت به ورزش‌های سنگین مانند دویدن روی آسفالت یا ورزش‌های تیمی پربرخورد دارید، زمان آن رسیده که جایگزین‌های هوشمندانه‌تری مانند دوچرخه‌سواری، شنا یا پیاده‌روی سریع را به برنامه خود اضافه کنید. هدف، تداوم فعالیت بدنی بدون تحمیل ضربه به مفاصل است.
- با یک متخصص مشورت کنید: یک مراجعه به پزشک ارتوپد یا فیزیوتراپیست برای ارزیابی وضعیت فعلی زانوها و دریافت یک برنامه ورزشی شخصی‌سازی‌شده، یک سرمایه‌گذاری ارزشمند برای دهه های آینده زندگی شماست.
اگر علائم اولیه آرتروز را دارید یا سالمند هستید
در این مرحله، هدف ما از پیشگیری از آرتروز زانو به مدیریت بیماری و جلوگیری از پیشرفت آن تغییر می‌کند. هدف اصلی، حفظ حداکثر عملکرد، کنترل درد و حفظ استقلال شماست. در این مسیر، شما تنها نیستید و راهکارهای موثری وجود دارد.
- ایمنی، اولویت مطلق شماست: تمام فعالیت‌ها باید با تمرکز بر حفظ تعادل و جلوگیری از زمین خورد‌ن انجام شود. زمین خورد‌ن می‌تواند آسیب جدی به مفصل ضعیف‌شده وارد کند.
- حرکت، بهترین دوست شماست (اما به شکل ملایم): از بی‌حرکتی مطلق بپرهیزید، زیرا باعث خشکی و ضعف بیشتر می‌شود. بهترین گزینه‌ها برای شما عبارتند از:
- آب‌درمانی (Hydrotherapy): راه رفتن و انجام حرکات نرمشی در آب، بهترین و ایمن‌ترین روش برای تقویت عضلات بدون هیچ‌گونه فشاری بر مفاصل است.
- تمرینات نشسته: بسیاری از حرکات تقویتی و کششی را می‌توان روی صندلی انجام داد تا فشار از روی زانوها برداشته شود.
- با درد خود هوشمندانه برخورد کنید: با مشورت پزشک، از روش‌های غیردارویی کنترل درد مانند استفاده از کمپرس گرم (برای کاهش سفتی) یا سرد (برای کاهش التهاب و ورم) استفاده کنید.
- از زانوبندهای درمانی استفاده کنید: تنها زانوبند درمانی موجود در ایران، زانوبند زاپیامکس است. زاپیامکس، زانوبندی آلمانی بوده که از فناوری درمانی uic برای درمان انواع زانودرد، بخصوص آرتروز زانو استفاده می‌کند. جالب است بدانید قیمت زانوبند زاپیامکس بسیار کمتر و مقرون به صرفه تر از دیگر راه‌های درمانی زانو درد است. پیشنهاد می‌شود حتما از زاپیامکس استفاده کنید.
آیا پیشگیری از آرتروز زانو موثر است؟
سلامت زانوها یک امر تصادفی نیست؛ بلکه نتیجه‌ی مراقبتی آگاهانه، مداوم و هوشمندانه در طول سالیان زندگی است. همانطور که در این راهنمای جامع دیدیم، پیشگیری از آرتروز زانو یک پازل پیچیده نیست، بلکه یک استراتژی روشن و قابل اجراست که بر ستون‌های قدرتمندی چون کنترل وزن، ورزش، تغذیه ضدالتهابی، پیشگیری از آسیب و اصلاح سبک زندگی استوار است.
فرقی نمی‌کند جوانی ورزشکار باشید، فردی میانسال و نگران آینده، یا سالمندی که به دنبال مدیریت علائم خود است؛ همیشه راهی برای بهبود و برداشتن گامی مثبت وجود دارد. زانوهای شما، سرمایه‌ای هستند که به شما قدرت حرکت، استقلال و لذت برد‌ن از زندگی را می‌بخشند. با سرمایه‌گذاری روی این اصول ساده اما حیاتی، می‌توانید این سرمایه گران‌بها را برای تمام عمر حفظ کنید.
سوالات شما درمورد پیشگیری از آرتروز زانو
۱٫ بهترین مکمل برای پیشگیری از آرتروز زانو چیست؟
هیچ مکمل جادویی وجود ندارد که بتواند جایگزین ستون‌های طلایی پیشگیری (کنترل وزن و ورزش) شود. با این حال، برخی مکمل‌ها مانند گلوکوزامین و کندرویتین، امگا-۳ و کورکومین (ماده موثره زردچوبه) ممکن است برای برخی افراد در کاهش التهاب و علائم مفید باشند. اکیداً توصیه می‌شود قبل از مصرف هرگونه مکمل، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید تا از نیاز بدن، دوز مناسب و عدم تداخل دارویی مطمئن شوید.
۲٫ آیا استفاده از زانوبند طبی به پیشگیری کمک می‌کند؟
زانوبندهای طبی معمولا نقش نگه‌دارنده دارند و هیچ تاثیری بر درمان زانودرد های شدید نخواهند داشت. پیشنهاد می‌شود زانوبند زاپیامکس را با زانوبندهای طبی جایگزین کنید. زاپیامکس با استفاده از سه تکنولوژی اولتراسوند، اینفرارد و کلاک پالس بسیار تاثیرگذار از زانوبندهای ساده است. شما می‌توانید زاپیامکس را از فروشگاه آی آر مای شاپ به عنوان معتبرترین نمایندگی زانوبند زاپیامکس تهیه کنید.
۳٫ آیا آرتروز زانو ارثی است؟
بله، ژنتیک و سابقه خانوادگی یکی از عوامل خطر در بروز آرتروز است. اگر والدین شما دچار آرتروز بوده‌اند، ریسک ابتلای شما کمی بالاتر است. اما این به معنای سرنوشت قطعی نیست. ژنتیک ممکن است شما را مستعد کند، اما این سبک زندگی شما (وزن، سطح فعالیت، تغذیه و پیشگیری از آسیب) است که نقش تعیین‌کننده‌ای در بروز یا عدم بروز بیماری در آینده ایفا می‌کند.
